Χρωματικές αρμονίες: Το Περίπτερο Le Corbusier στη Ζυρίχη ― 

Όταν σκεφτόμαστε το αρχιτεκτονικό έργο του Le Corbusier, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας, είναι οι απλοί γεωμετρικοί όγκοι από ανεπίχριστο μπετόν. Είναι, λοιπόν, αξιοσημείωτο ότι το τελευταίο χτισμένο κτίριό του, ένα ιδιόμορφο εκθεσιακό περίπτερο στη Ζυρίχη, σχεδιασμένο για την συλλέκτρια και φίλη του αρχιτέκτονα, Heidi Weber, είναι κατασκευασμένο σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από μέταλλο, βαμμένο σε έντονα χρώματα.

Το αρχικό σχέδιο, το 1961, προέβλεπε ένα κτίριο αποκλειστικά από μπετόν. Το 1962 όμως, ο Le Corbusier άλλαξε τελείως υλικότητα και δοκίμασε τους συνδυασμούς τυποποιημένων, επισμαλτωμένων πανέλων, που ακολουθούν τη διάσταση 1,13×2,26m, δηλαδή το βασικό μέγεθος του νέου συστήματος μετρήσεων που είχε επινοήσει λίγο μετά τον Πόλεμο, και είχε ονομάσει ModulOr. Στον σχεδιασμό και την κατασκευή των πανέλων, βοήθησε σημαντικά ο Jean Prouvé, εφαρμόζοντας τεχνολογίες από την βιομηχανική παραγωγή αυτοκινήτων. Η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε το 1964 και ολοκληρώθηκε το 1967, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του αρχιτέκτονα. Πρόσφατα, το κτίριο ανακαινίστηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο Schmed και Rüegg, και αποδόθηκε στον Δήμο της Ζυρίχης, ως Pavillon Le Corbusier.

Το τετραόροφο κτίριο καλύπτεται από μία χαρακτηριστική μεταλλική ελεύθερη στέγη, και επενδύεται με πάνελα σε λευκό, μαύρο και στα βασικά χρώματα, τα οποία φθάνουν από το δάπεδο έως το ταβάνι. Από μπετόν είναι κατασκευασμένο μόνο το κεντρικό κλιμακοστάσιο και επίσης, η ράμπα που οδηγεί στην οροφή. Σημαντικό πρόβλημα για την αποκατάσταση υπήρξε η ακριβής απόδοση του χρώματος στο σμάλτο των πανέλων της όψης. Προς αυτή την κατεύθυνση, χρησιμοποιήθηκε συμβουλευτικά η πατενταρισμένη παλέτα χρωμάτων του Le Corbusier, όπου βρίσκονται τεκμηριωμένες και καταλογογραφημένες όλες οι τονικότητες από το αρχιτεκτονικό και ζωγραφικό του έργο.

Από το 1931 μέχρι το 1956, ο Le Corbusier οργάνωσε τις 63 τονικότητες που είχε χρησιμοποιήσει στο έργο του, σε καταλόγους που αναφέρονταν, ο καθένας, στη δημιουργία μιας συγκεκριμένης διάθεσης. Αυτοί, ονομάστηκαν «χρωματικά πληκτρολόγια», και παράγουν, ακόμα και σήμερα, απρόβλεπτες χρωματικές αρμονίες, σαν να ήταν τα χρώματα μουσική.

Είναι σημαντικό ότι, το ίδιο ακριβώς αρμονικό αποτέλεσμα που προσπάθησε να επιτύχει ο Le Corbusier με τη γεωμετρία και τα αρμονικά της συστήματα, προσπάθησε επιπλέον να πετύχει με το χρώμα. Στο περίπτερο της Ζυρίχης, όπως και αλλού στο έργο του, οι δύο προσεγγίσεις συμπληρώνονται και επικαλύπτονται. Η πρόσφατη ανακαίνιση άνοιξε προς το κοινό ένα σημαντικό κτίριο του μεγάλου αυτού αρχιτέκτονα, στην χώρα της καταγωγής του, και η προσεκτική τεκμηριωτική εργασία έδωσε πάλι ζωή στα χρώματα, που υπήρξαν, όπως και οι μορφές, βασικό συνθετικό του στοιχείο.

Photo Credits: ZHdK